Album recensie: Brad Paisley - Love and War

Brad Paisley - Love and War

Brad Paisley - Love and War

Release – 21 April 2017

Platen label – AristaNashville

 

Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar de laatste tijd kom ik steeds vaker mensen tegen in de media die wat negatiefs te melden hebben over Brad Paisley. Dat hij niet meer 'bij de tijd' zou zijn, dat hij 'wanhopig' zou proberen om aansluiting te vinden bij de bro-country sterren die tegenwoordig de grootste hits scoren in Nashville. Het zal wel, denk ik als ik dat soort verhalen lees. Want als ik zijn nieuwe plaat Love and War opzet, hoor ik gewoon dezelfde Brad Paisley als altijd. Niet de meest avontuurlijke country-artiest ooit, inderdaad. Maar nog altijd een vakman van niveau en een sympathieke gast die op elk nieuw album genoeg sterke nummers heeft staan om het leuk te houden, hoewel er ook altijd een paar wat mindere opvullertjes tussen zitten. En af en toe komt hij voor de dag met een serieuze verrassing.

 

Op Love and War is dat zeker het geval. Paisley heeft nog niet eerder een protestlied uitgebracht, maar op het titelnummer van zijn elfde album trekt hij keihard van leer tegen de schandalige manier waarop oorlogsveteranen door de Amerikaanse regering behandeld worden. En dat is een onderwerp waar rechts én links Amerika het mee eens kunnen zijn. Bush deed het, Obama deed het en Trump doet het nu ook: oorlogsveteranen na terugkeer afschepen met een schamel pensioentje waar ze niet van rond kunnen komen, en geen enkele hulp bij de lichamelijke en geestelijke schade die ze hebben opgelopen. Geen wonder dat zoveel voormalige soldaten het niet kunnen bolwerken. Een trieste situatie, zeker in een land waar iedereen altijd om het hardst 'Support Our Troops' schreeuwt. Paisley heeft daar een fel commentaar op: 'They ship you out to die for us, forget about you when you're done.' Hij zingt het nummer als duet met John Fogerty van Creedence Clearwater Revival, en het maakt diepe indruk. Er staat (nog) geen video van op YouTube, maar wel op zijn Facebook-pagina.

 

 

Het is de absolute uitschieter op een album waarop het verder 'business as usual' is voor Brad en zijn band. Het aanbod is zoals gebruikelijk verdeeld in feestnummers en ballads. In de eerste categorie liggen vooral het komische One Beer Can en selfie#theinternetisforever lekker in het gehoor, terwijl bij de ballads Last Time For Everything en Dying To See Her eruit springen. En vanzelfsprekend komen er naast Fogerty nog een paar gasten langs, zoals Mick Jagger in het grappige duet Drive of Shame - uiteraard een Rolling Stones-achtige rocker - en hitproducer Timbaland in Solar Power Girl. Precies wat je van Brad mag verwachten, dus. Op dat ene nummer na, want dat stijgt heel hoog boven de rest uit.

 

Official | iTunes | Bol.com | Amazon | Google Play | Facebook | Twitter

 

 

 

 

 

 

 

Meer recensies...

­